اخرین ویرایش در 27 مرداد, 1404 توسط سردبیر
ترنس استامپ، یکی از چهره‌های درخشان و تأثیرگذار سینمای بریتانیا، در سن ۸۷ سالگی چشم از جهان فروبست. او در طول دهه‌های فعالیت هنری‌اش، با کارگردانان بزرگی چون ویلیام وایلر، پیر پائولو پازولینی، فدریکو فلینی و استیون سودربرگ همکاری داشت و نقش‌هایی به‌یادماندنی را در آثار سینمایی برجسته ایفا کرد.
آغاز درخشان در دهه‌ی طلایی سینمای بریتانیا
استامپ در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی، زمانی که سینمای بریتانیا در اوج شکوفایی بود، به‌عنوان یکی از بازیگران جوان و خوش‌آتیه مطرح شد. نخستین نقش مهم او در فیلم «بیلی باد» (۱۹۶۲) به کارگردانی پیتر اوستینوف بود که برایش نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را به همراه داشت. این موفقیت، راه ورود او به سینمای هالیوود را هموار کرد و در فیلم «کلکسیونر» (۱۹۶۵) به کارگردانی ویلیام وایلر، نقش اصلی را بر عهده گرفت.
او در شرق لندن و در خانواده‌ای کارگری به دنیا آمد و با تلاش و استعداد خود توانست بورسیه مدرسه بازیگری را دریافت کند. آشنایی‌اش با مایکل کین در دوران تئاتر، نقطه‌ی عطفی در مسیر حرفه‌ای او بود.
فراز و نشیب‌های حرفه‌ای
با وجود موفقیت‌های اولیه، مسیر حرفه‌ای استامپ در دهه‌ی ۶۰ با چالش‌هایی همراه شد. او نقش جیمز باند را به شان کانری واگذار کرد و در فیلم «آگراندیسمان» آنتونیونی نیز جای خود را به دیوید همینگز داد. با این حال، در آثار مهمی چون «مودستی بلیز»، «گاو بیچاره» و «دور از اجتماع خشمگین» حضور یافت و توانست جایگاه خود را در سینمای اروپا تثبیت کند.
در سال ۱۹۶۸، همکاری با دو غول سینمای ایتالیا، فلینی و پازولینی، نقطه‌ی اوج دیگری در کارنامه‌اش بود. نقش‌آفرینی در فیلم «قضیه» پازولینی، یکی از برجسته‌ترین اجراهای او محسوب می‌شود.
اما با پایان دهه‌ی ۶۰، شهرت او رو به افول گذاشت. خودش در مصاحبه‌ای گفته بود: «در اوج بودم، اما ناگهان همه‌چیز تغییر کرد. انگار با پایان دهه‌ی ۶۰، من هم تمام شدم.»
بازگشت با نقش‌های مکمل و پذیرش تغییر
پس از مدتی دوری از سینما، استامپ با نقش ژنرال زاد در فیلم‌های «سوپرمن» و «سوپرمن ۲» به پرده‌ی نقره‌ای بازگشت. او با پذیرش نقش‌های مکمل، توانست مسیر جدیدی در حرفه‌اش تعریف کند. به گفته‌ی خودش: «دیگر خودم را بازیگر نقش اول نمی‌دیدم، اما این تغییر درونی باعث شد بتوانم نقش‌های متفاوتی را با اعتماد به نفس ایفا کنم.»
موفقیت‌های تازه در دهه‌های بعد
در دهه‌ی ۸۰، استامپ با فیلم «ضربه» به سینمای بریتانیا بازگشت و در کنار بازیگرانی چون جان هرت و تیم راث خوش درخشید. نقش کوتاه او در «کمپانی گرگ‌ها» نیز مورد توجه قرار گرفت.
در سال ۱۹۹۴، با بازی در فیلم «ماجراهای پریسیلا: ملکه‌ی صحرا» در نقش برنادت بسِنجر، بار دیگر تحسین منتقدان را برانگیخت و نامزد دریافت جوایز بفتا و گلدن گلوب شد. همکاری با استیون سودربرگ در فیلم «لیمی» نیز یکی از نقاط برجسته‌ی کارنامه‌ی او در دهه‌ی ۹۰ بود.
در سال‌های بعد، استامپ در آثار مطرحی چون «جنگ ستارگان: تهدید شبح»، «اداره تعدیل»، «آهنگی برای ماریون» و «تحت تعقیب» حضور یافت. همکاری با تیم برتون در فیلم‌های «چشمان بزرگ» و «خانه دوشیزه پرگرین برای بچه‌های عجیب» و نقش‌آفرینی در فیلم ترسناک «دیشب در سوهو» ساخته ادگار رایت، آخرین حضور سینمایی او را رقم زد.
میراثی ماندگار
خانواده‌ی ترنس استامپ در بیانیه‌ای اعلام کردند: «او میراثی شگفت‌انگیز از آثار هنری، چه در مقام بازیگر و چه نویسنده، از خود بر جای گذاشت که سال‌ها الهام‌بخش خواهد بود.»
کارگردان استفن فریرز نیز درباره‌ی او گفت: «استامپ مردی عالی و بازیگری بی‌نظیر بود. افتخار داشتم که با او همکاری کنم.»
ترنس استامپ با کارنامه‌ای پربار و نقش‌هایی فراموش‌نشدنی، یکی از چهره‌های ماندگار سینمای جهان باقی خواهد ماند.
من مرتضی تبسمی هستم و بیش از 26 سال هست که در دنیای خبر فعال هستم.
