آینده رویینگ ایران در هاله‌ای از ابهام؛ جدایی یا ادغام؟
زمزمه‌های جدایی رشته رویینگ از فدراسیون قایقرانی ایران در روزهای اخیر شدت گرفته است. این در حالی است که پیش از این نیز رشته بادبانی از فدراسیون قایقرانی جدا شده بود و به فدراسیونی مستقل تبدیل شده بود.
احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان، که پیش از این ریاست فدراسیون قایقرانی را برعهده داشت، از جمله حامیان اصلی جدایی رویینگ از این فدراسیون بوده است. وی معتقد است که جدایی رویینگ به عنوان رشته‌ای مستقل، می‌تواند به توسعه و پیشرفت این رشته کمک شایانی کند.
یکی از مهم‌ترین دلایلی که برای جدایی رویینگ از فدراسیون قایقرانی مطرح می‌شود، نیاز این رشته به زیرساخت‌های خاص و اختصاصی است. به عنوان مثال، رویینگ به پیست استاندارد دو هزار متری نیاز دارد، در حالی که پیست موجود در دریاچه آزادی تهران تنها هزار متر است و از استانداردهای لازم برخوردار نیست.
با این حال، جدایی رویینگ از فدراسیون قایقرانی با چالش‌هایی نیز همراه است. از جمله این چالش‌ها می‌توان به کمبود بودجه، نبود نیروی انسانی متخصص و عدم وجود زیرساخت‌های کافی اشاره کرد.
در صورتی که رویینگ به عنوان یک فدراسیون مستقل فعالیت کند، نیاز به حمایت مالی بیشتر و جذب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی خواهد داشت. همچنین، تربیت مربیان و ورزشکاران حرفه‌ای و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای توسعه این رشته، از جمله مهم‌ترین اولویت‌های فدراسیون جدید خواهد بود.
در کنار بحث جدایی رویینگ، مسئله وضعیت فدراسیون بادبانی نیز مطرح است. این فدراسیون پس از جدایی از فدراسیون قایقرانی، با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده است و هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است.
در مجموع، تصمیم‌گیری در مورد آینده رویینگ در ایران، نیازمند بررسی دقیق و همه جانبه تمامی جوانب این موضوع است. باید دید که وزارت ورزش و جوانان چه تصمیمی در این خصوص اتخاذ خواهد کرد و آیا جدایی رویینگ از فدراسیون قایقرانی می‌تواند به توسعه و پیشرفت این رشته کمک کند یا خیر.
با احترام ، مجله خبری جوان آنلاین
